مهم‌ترین عامل ایجاد کننده عفونت گوش میانی، اختلال عملکرد شیپور استاش است،کارکرد اصلی شیپور استاش تهویه است. وقتی این شیپور به درستی فعالیت نمی‌کند، هوای موجود در گوش میانی جذب، بنابراین فشار گوش میانی کمتر از فشار اتمسفر می‌شود و باکتری‌ها از ناحیه نازوفارنکس (حلق پشت بینی) به درون گوش میانی جریان پیدا می‌کنند و گوش میانی به عفونت دچار می‌شود.
شایع‌ترین سن عفونت گوش میانی را سنین کودکی دانست و بیان کرد: این عارضه اغلب پس از ۱۰ سالگی دیده نمی‌شود.
مهم‌ترین علائم عفونت گوش میانی
گوش درد شایع‌ترین علامت عفونت گوش میانی است که اغلب به صورت ناگهانی بروز پیدا می‌کند. از دیگر علائم عفونت گوش میانی می‌توان به افت شنوایی اشاره کرد که این افت شنوایی پس از بهبود این عارضه درمان می‌شود. افت شنوایی در کودکان ممکن است با تب همراه باشد.
افرادی که به عفونت گوش میانی دچار هستند در معاینه پرده گوش آن‌ها قرمز و ملتهب است. این عارضه می‌تواند هفت تا ۱۰ روز از ابتلا به عفونت ویروسی مانند سرماخوردگی ایجاد شود.
برای درمان عفونت گوش میانی اغلب آنتی‌بیوتیک خوراکی تجویز می‌شود. اگر پس از گذشت یک ماه از بروز این عارضه، مبتلایان به عفونت گوش میانی همچنان حدود ۲۰ تا ۳۰ درصد افت شنوایی داشتند، ممکن است پس از انجام تست‌های شنوایی پزشک دوباره برای آن‌ها آنتی‌بیوتیک تجویز کند و در صورتی که پس از ۲ دوره همچنان افت شنوایی و ترشحات وجود داشت، اغلب عمل انجام می‌شود.
۸۰ درصد کودکان تا ۱۰ سالگی حداقل یکبار به گوش درد یا عفونت گوش میانی دچار می‌شوند.
شایع‌ترین عارضه عفونت گوش میانی سوراخ شدن پرده صماخ گوش است که این احتمال وجود دارد پس از درمان همچنان پرده گوش ترمیم نشود. عفونت گوش میانی به ندرت می‌تواند عوارضی حاد مانند ماستوئیدیت یا گسترش عفونت به داخل مغز را به همراه داشته باشد.
|